Talmud obnażony
Zawartość:
Talmud jest najświętszą książką judaizmu

Kilka nauczań żydowskiego Talmudu

Obraza przeciw Marii

Talmud atakuje chrześcijan

Palenie chrześcijańskich książek

Chore i obłąkane nauczania żydowskiego Talmudu

Opowiadania o rzymskim holocauście

Ujawniające dopuszczenie
Faryzejskie rytuały

Wielki rabin oszukuje kobietę

Ludobójstwo poparte przez Talmud

Żydowska talmudyczna Doktryna: „Goje nie są ludźmi”

Nauczania Maimonides

Oszukiwanie i udawanie

Chrześcijańska odpowiedź na Talmud.

Talmud jest judaizmu najświętszą książką (faktycznie kolekcją książek).
Ma on pierwszeństwo przed Starym Testamentem w judaizmie.
Dowód tego można znaleźć w samym Talmudzie, Erubin 21b (Wydanie Soncino):
„Mój syn, jest troskliwszy w przestrzeganiu słowa Skrybów niż w słowach Tory (Stary Testament).”
Zwierzchnictwo Talmudu ponad Biblią w izraelskim stanie może też być widoczne w wypadku czarnych etiopskich Żydów. Etiopczycy mają więcej wiedzy Starego Testamentu niż Izraelczycy. Jednak ich religia jest tak starożytna, że wyprzedza Talmud Skrybów , o którym Etiopczycy nie mają żadnej wiedzy.

Według do N.Y. Times z września. 29, 1992, p.4:

„Problemem jest to, że etiopska żydowska tradycja nie idzie wcale dalej niż Biblia albo Tora; późniejszy Talmud i inne komentarze, które tworzą podstawę nowoczesnych tradycji, nigdy się nie schodziły”. Ponieważ oni nie handlują talmudycznymi tradycjami, czarni etiopscy Żydzi są dyskryminowani przez syjonistów i zabronione są dla nich małżeństwa, pogrzeby i inne usługi w izraelskim stanie. Rabin Joseph D. Soloveitchik jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych rabinów 20-tego stulecia, „nie kwestionowanego lidera” ortodoksyjnego judaizmu i najwyższej międzynarodowej władzy na halakha (żydowskie religijne prawo). Soloveitchik był odpowiedzialny za nauczanie i wyświęcenie więcej niż 2000 rabinów, „całego pokolenia” żydowskiego przywództwa.
Religijny reporter „N.Y. Times”, Ari Goldman, opisał podstawę władzy rabina: „Soloveitchik pochodził z długiej linii znakomitych talmudycznych uczonych. Aż do jego wczesnych lat 20-tych poświęcił się prawie wyłącznie badaniom Talmudu. Wstąpił do Uniwersytetu Yeshiva Elchanan’a na Teologiczne Seminarium, gdzie pozostał czołowym nauczycielem w Talmudzie. Dzierżył tytuł Leib Merkin profesora Talmudu, siedzącego ze skrzyżowanymi stopami przed stołem, trzymając otwarty tomTalmudu”.
(N.Y. Times, kwiecień 10, 1993, str. 3.

Goldman nigdzie nie odnosi się do Biblii, jako podstawy wiedzy Soloveitchika, jednego z czołowych, światowych autorytetów żydowskiego prawa. Wszystkie listy uwierzytelniające rabina są orzeczone w oparciu o jego mistrzowską znajomość Talmudu. Wszystkie inne studia są wyraźnie drugorzędne. Żydowska Kronika Brytanii z 26 marca, 1993 stanowi o tym, że w religijnej szkole (yeshiva), Żydzi są „oddani Talmudowi z wykluczeniem wszystkiego innego”. Żydowscy Skrybowie twierdzą, że Talmud jest częściowo zbiórem tradycji Mojżesza, które im on przekał w ustnej formie. Nie były one zapisane w czasach Jezusa. Chrystus potępił tradycje Mishnah (wczesny Talmud) i tych, którzy je nauczali (Skrybów i faryzeuszy), ponieważ Talmud unieważnia nauczania Świętej Biblii. Shmuel Safrai w Literaturze Mędrców Części Jedna (p.164), wskazuje, że w rozdziałach 4 i 5 z Talmudu Gittin Traktatu, Talmud anuluje biblijne nauczanie w sprawie pożyczania pieniędzy: „Hillel dekretował prozbul dla poprawy świata’. ‚prozbul’ jest fikcją prawną, która pozwala, żeby długi były zebrane po Sabatowym roku i to był zamiar Hillel’a, by przez to pokonać obawę przed utratą pieniądzy, którą mieli lichwiarze. Sławne ostrzeżenie Jezusa Chrystusa o tradycji ludzi, którzy unieważniali Pismo Święte (Marek (7:1-13), co jest używane przeciw katolikom przez protestantów, faktycznie ma bezpośrednie odniesienie do Talmudu, lub dokładniej, jego pierwszej części, Mishnah, która istniała w ustnej formie za życia Chrystusa , zanim została podana w formie pisanej. Rozdział. Marek 7, od wiersza 1-13, przedstawia ostre potępienie Mishnah przez Naszego Pana.

Niestety, z powodu zupełnej nieznajomości naszych czasów, rozprzestrzeniona jest judeo-chrześcijańska opinia, że Stary Testament jest najważniejszą księgą judaizmu. Jest to kłamstwo!
Faryzeusze uczą dla doktryny przykazań rabinów, nie Bożych. Talmudyczny komentarz do Biblii jest ich najwyższym prawem, a nie sama Biblia. Ten komentarz potwierdza to, co Jezus powiedział – unieważniają prawa Boga, nie przestrzegają ich.

Jako czytelnicy Talmudu wiemy, że jest to prawdą. Żydowski uczony Hyam Maccoby, w „Judaizmie Na Próbę,” cytuje rabina Yehiela Bukiewa ben Josepha: „Dalej, bez Talmudu, nie moglibyśmy zrozumieć fragmentów w Biblii … Bóg wręczył tę władzę mędrcom i tradycja jest potrzeba, tak jak również Pismo Święte. Mędrcy też wprowadzili swoje dekrety … ktoś, kto nie studiuje Talmudu nie może zrozumieć Pisma Świętego”.

Jest mała żydowska sekta, która robi znaczny wysiłek by uniknąć Talmudu i stosować się tylko do Starego Testamentu. To są Karaimi, najbardziej znienawidzona i surowo prześladowana grupa w obrębie judaizmu.
Do Mishnah rabini później dodali Gemara (rabinackie komentarze). Razem obie stanowią Talmud. Są dwie wersje: jerozolimski Talmud i babiloński Talmud. Babiloński Talmud jest uważany za autorytatywną wersję: „Władza babilońskiego Talmudu jest też większa niż jerozolimskiego. W przypadkach wątpliwości ten pierwszy jest decydujący”.
(RZYMSKOKATOLICKI Musaph Andriesse, Z Tory do Kabały: „Wprowadzenie do Pism judaizmu”, str. 40).

Badania te są oparty na żydowskim upoważnionym babilońskim Talmudzie. Opublikowaliśmy tu poświadczone powiedzenia żydowskiego Talmudu. Poznaj je sam. Oto one.

WSTĘP:

Publikujemy następującą niezbitą dokumentację w nadziei uwolnienia wszystkich ludzi od rażącego rasizmu tej talmudycznej literatury nienawiści , która jest podręcznikiem żydowskiej supremacji na całym świecie.
Wprowadzanie w życie przez żydowskich zwierzchników talmudycznej literatury nienawiści spowodowało nieopisane w przeszłości i teraz cierpienia, w zajętej Palestynie, i jest używane do usprawiedliwienia masowych mordów palestyńskich cywili.

Kilka Nauczań żydowskiego Talmudu.
Talmud szczególnie definiuje wszystkich, którzy nie są Żydami, jako nie-ludzkie zwierzęta.
Erubin 21b.

Ktokolwiek nie słucha rabinów zasługuje na śmierć i będzie ukarany przez poddanie gotowaniu w gorących benach w piekle.

Moed Kattan 17a.
Jeżeli Żyd jest skuszony by czynić źle, powinien pojechać do miasta tam, gdzie nie jest znany i tam robić źle.

Żydzi są boscy:
Sanhedrynu 58b.
Jeżeli poganin (nie-Żyd) uderza Żyda, goj musi być zabity. Uderzyć Żyda to jest to samo, co uderzyć Boga.

Jest w porządku oszukać Gojów:
Sanhedrynu 57a.

Żyd nie musi zapłacić gojowi („Cuthean”) zapłaty, której był mu winny za pracę.

Żydzi Mają Wyższy Status Prawny:

Baba Kamma 37b.
„Jeżeli wół Izraelity ubodzie woła Kananeńczyka nie ma żadnej odpowiedzialności; ale jeżeli wół Kananeńczyka ubodzie woła Izraelity, zapłata ma być w pełni.”

Żydzi mogą kraść od Gojów:
Baba Mezia 24a.
Jeżeli Żyd znajduje przedmiot zgubiony przez goja („pogański”), to nie musi on być zwrócony. (Potwierdzony też w Baba Kamma 113b).

Sanhedrynu 76a.
Bóg nie będzie oszczędzać Żyda, który „poślubia jego córkę starcowi albo bierze żonę dla jego syna niemowlęcia albo zwraca zgubiony artykuł gojowi (Cuthean) … ”

Żydzi mają okradać i zabijać Gojów:
Sanhedrynu 57a.
Kiedy Żyd zamorduje goja („Cuthean”), nie będzie żadnej kary śmierci. Jak Żyd okradnie od goja, może sobie zatrzymać.

Baba Kamma 37b.
Goje są poza ochroną prawa i Bóg „wystawił ich pieniądze Izraelowi”.

Żydzi mogą okłamywać gojów:
Baba Kamma 113a.
Żydzi mogą użyć kłamstw („wybiegów”) by oszukać goja.

Nie-żydowskie Dzieci PODLUDZKIE:
Yebamoth 98a.
Wszystkie nieżydowskie dzieci są zwierzętami.
Abodah Zarah 36b. Nieżydowskie dziewczyny są w stanie nieczystości (niddah) od urodzenia.

Abodah Zarah 22a 22b.
Goje wolą seks z krowami.

Sanhedrynu 106a. mówi:
Matka Jezusów była prostytutką: „Ona, która była potomkinią książąt i gubernatorów, uprawiała nierząd ze stolarzami”.
Też w odnośniku #2 do Shabbath 104b jest stwierdzone, że w „nie cenzurowanym” tekście Talmudu jest napisane, żę matka Jezusa, „Miriam fryzjerka,” miała stosunek seksualny z wieloma ludźmi.

Rozkoszują się Chrystusem młodo umarłym:
Wypis z sanhedrynu 106 cieszy się wczesnego wieku, w którym Jezus umarł:
„Czyż słyszałeś, ile lat miał Balaam (Jezus) ? – On odpowiedział: Dokładnie nie jest to podane, ale ponieważ jest napisane ‘krwiożerczy i oszustni ludzie nie przeżyją połowy swoich dni’, to znaczy, że miał trzydzieści trzy albo trzydzieści cztery.”

Mówi, że Jezus jest czarodziejem:
Sanhedrynu 43a. mówi:
Jezus („Yeshu” i w odnośniku #6, Yeshu „Nazareńczyk”) był skazany ponieważ stosował w praktyce czary.

Straszne bluźnierstwo na Jezusa Chrystusa:
Gittin 57a. mówi:
Jezus ( zobacz odnośnik #4) gotuje się w „gorącym ekskremencie”.

Sanhedrynu 43a.
Jezus zasłużył na skazanie: „W przededniu Paschy, Yeshu był powieszony. Czy przypuszczasz, że można było go bronić? Czyż nie był on kusicielem (Mesith)?”

Talmud atakuje chrześcijan
Rosz Hashanah 17a.
Chrześcijanie („minim”) i inni, którzy odrzucają Talmud, pójdą do diabła i będą ukarani na wszystkie pokolenia (zobacz odnośnik #11 dla definicji „minim”).

Palenie chrześcijańskich książek.
Sanhedrynu 90a.
Ci, którzy przeczytali Nowy Testament („niekanoniczne książki,” zobacz odnośnik #9) nie będą mieć żadnego udziału w przyszłym świecie.

Shabbath 116a (p. 569).
Żydzi muszą zniszczyć książki chrześcijan, to znaczy Nowy Testament.

Dr Izrael Shahak informuje, że syjoniści palili setki książek Nowego Testamentu w zajętej Palestynie w marcu 23, 1980 roku (por. „żydowska Historia, żydowska Religia,” Pluton Press, p. 21).

Chore i obłąkane nauczania żydowskiego Talmudu.
Gittin 69a.
By wyleczyć swoje ciało, Żyd powinien wziąć proch, który leży w obrębie cienia pozadomowej toalety, zmiesza to z miodem i zje.

Shabbath 41a.
Podane jest prawo regulujące zasadę, jak oddać mocz w święty sposób.

Yebamoth 63a. stanowi, że Adam miał stosunki płciowe ze wszystkimi zwierzętami w rajskim ogrodzie.

Yebamoth 63a. stanowi, że rolnictwo jest najpodlejszym z zajęć.

Sanhedrynu 55b.
Żyd może poślubić trzy letnią dziewczynę (dokładnie trzy lata „i dzień” ).

Sanhedrynu 54b.
Żyd może mieć stosunek seksualny z dzieckiem tak długo, jak dziecko będzie mieć mniej niż dziewięć lat.

Kethuboth 11b.
„Kiedy człowiek dorosły ma stosunek z małą dziewczynką, to jest nic”.

Yebamoth 59b.
Kobieta, która miała stosunek ze zwierzęciem, nadaje się na poślubienie żydowskiego duchownego. Kobieta, która ma stosunek seksualny z demonem też się nadaje, by poślubić żydowskiego duchownego.

Abodah Zarah 17a. stanowi, że nie ma prostytutki na świecie, z którą Rabin Eleazar nie miał seksu.

Hagigah 27a. stanowi, że żaden rabin nie może nigdy pójść do piekła.

Baba Mezia 59b.
Rabin debatuje z Bogiem i pokonuje Go. Bóg przyznaje, że rabin wygrał debatę.

Gittin 70a.
Rabini nauczali: „Po wyjściu z ustępu (pozadomowa toaleta) człowiek nie powinien mieć stosunku płciowego, aż przejdzie pół mili, ponieważ demon ustępu jest z nim na ten czas; jeżeli to robi, jego dzieci będą epileptyczne”.

Toaleta i obsesje benu są związane z Talmudem i były pokazane w Spielberga „Liście Schindlera” gdzie reżyser Hollywood pokazuje żydowskie dziecko skaczące przez sedes w przybudówce i spada do basenu ciekłego benu. Tam dziecko spotyka dwa inne żydowskie dzieci częściowo zanurzone, które informują intruza, że ten dół kloaczny jest wyłącznie ich miejscem ukrycia i że musi znaleźć sobie własny. W tego typu obrzydliwych i chorych psychotycznych obrazach stale są pokazywane żydowskie dzieci w kinowej liturgii Holocaustianity oraz w Talmudzie.

Gittin 69b (p. 329).
By wyleczyć chorobę zapalenia opłucnej („katar”) Żyd powinien „wziąć beny białego psa i zmieszać je z balsamem, ale jeśli może tego uniknąć, to nie powinien zjeść benów psa, bo to rozluźnia kończyny”.

Pesahim 111a.
Jest zakazane psom, kobietom albo palmom mijać się między dwoma mężczyznami, ani nie można innym chodzić między psami, kobietami albo palmami. Szczególne niebezpieczeństwa spotkają, jeżeli kobiety miesiączkują albo siedzą przy skrzyżowaniu dróg.

Shabbath 86a 86b.
Ponieważ Żydzi są święci nie mają stosunku seksualnego podczas dnia, jeżeli dom nie jest zaciemniony. Żydowski uczony może mieć stosunek seksualny podczas dnia, jeżeli używa on swojej części garderoby tak, jak namiotu, by zrobiło się ciemno.

Opowiadania o rzymskim holocauście

Oto dwa wczesne opowiadania „holocaustu” z Talmudu:

Gittin 57b. twierdzi, że cztery miliardy Żydów było zabitych przez Rzymian w mieście Bethar.

Gittin 58a twierdzi, że 16 milionów żydowskich dzieci było zawiniętych w zwoje i spalonych żywcem przez Rzymian. (Starożytna demografia wskazuje, że nie było 16 miliony Żydów na całym świecie w tamtym czasie, dużo mniej niż 16 milionów żydowskich dzieci, czy cztery miliardy Żydów).

Ujawniające dopuszczenie.

Abodah Zarah 70a.
Rabinowi zadano pytanie, czy trochę okradnięte ukradkiem wino Pumbeditha można używać, lub czy zostało skalane, z powodu faktu, że złodziejami mogli być goje (nie-żydowskie wzruszone wino zrobiłoby wino nieczystym). Rabin mówi, by się nie obawiać, czy wino jest dopuszczalne dla żydowskiego użycia, ponieważ większość złodziei w Pumbeditha, miejscu gdzie wino było ukradzione, to Żydzi faryzejskiego rytuału.
Erubin 21b (p. 150).

„Rabin Akiba powiedział do niego, „Daj mi trochę wody by umyć moje ręce”. „To nie wystarczy na picie,” inny naskarżył się, czy „to wystarczy na mycie twoich rąk?”. „Co mogę zrobić?”- tamten odpowiedział: „Kiedy za zaniedbywanie słów rabinów człowiek zasługuje na śmierć? Lepsze, że ja sam umrę, niż żebym grzeszył przeciw opinii moich ziomków”. [To jest rytualnę oczyszczenie rąk potępione przez Jezusa w Ew. Mateusza 15: 1-9].

Wielki rabin oszukuje kobietę.
Kallah 51a (Soncino Pomniejsze Traktaty) uczy, że Bóg aprobuje rabinów, którzy kłamią: „Starsi raz siedzieli w bramie, kiedy dwaj młodzi chłopcy minęli; jeden z okrytą głowa a inny odkrył swoją głowę. Tego, który odkrył swoją głowę Rabin Eliezer określił bękartem. Rabin Jozue zrobił uwagę, że jest on synem niddah (dziecko poczęte podczas miesięcznego okresu kobiety). Rabin Akiba powiedział, że jest on zarówno bękartem, jak i synem niddah. „Oni powiedzieli, ‚Co skłoniło cię, by zaprzeczyć opinii twoich ziomków?’ On odpowiedział, ” Udowodnię, że jest inaczej”. Poszedł do matki chłopca i znalazł ją w rynku sprzedającą fasole. „Powiedział do niej, ‚Moja córko, jeżeli odpowiesz na pytanie, które ci zadam, wprowadzę cię do przyszłego świata (życia wiecznego). Ona powiedziała do niego, ‚Przysięgnij to mnie’. Rabin Akiba, przysiągł swoimi wargami, anulując to w swoim sercu i powiedział do niej, ‚Jaki jest status twojego syna?’ Ona odpowiedziała, ‚Kiedy weszłam do ślubnej izby byłam niddah (miesiączkowanie) i mój mąż trzymał się z dala od mnie; ale mój drużba miał stosunek ze mną i tak urodził mi się syn’. W konsekwencji dziecko było zarówno bękartem, jak i synem niddah. Tak było ogłoszone’ .Błogosławiony bądź Boże Izraela, który Ujawnił swój sekret rabinowi Akiba”…
W dodatku do tematu, że Bóg nagrodza zdolnych kłamców, poprzedzająca dyskusja jest faktycznie o Chrystusie (chłopiec, który ‚odkrył jego głowę’). Odniesienie do matki chłopca dotyczy oczywiście matki Jezusa, (Błogosławiona Mary nazywana w Talmudzie Miriam a czasami, Miriam fryzjerka).

Ludobójstwo poparte przez Talmud

Pomniejsze Traktaty. Soferim 15, Reguła 10. To jest powiedzenie Rabina Simona ben Yohai:
Tob shebe goyyim harog („Nawet najlepsi z gojów powinni wszyscy być zabici”).

Ten fragment nie jest z wydania Soncino ale z oryginalnego izraelijskiego babilońskiego Talmudu, jak podaje do 1907 roku żydowska Encyklopedia, opublikowanego przez Funk i Wagnalls i skompilowanego przez Isidore Singera, pod pozycją, „Nieżydowski,” (p. 617). Ten oryginalny fragment Talmudu był ukryty w przekładzie. Żydowska Encyklopedia mówi, że, „…w różnych wersjach czytania były zmienione, ‚Najlepsi pośród Egipcjan’ ogólnie zamieniony” w wersji Soncino brzmi: „najlepsi z ciemnoty”
(Pomniejsze Traktaty, Soferim 41a b].

Izraelczycy co roku biorą udział w narodowej pielgrzymce do grobu Simona ben Yohai, by szczycić rabina, który poparł wytępienie gojów. (Żydowska Prasa czerwca 9, 1989, p. 56B).

Na Purim, 25 lutego 1994 roku izraelski oficer armii Baruch Goldstein, ortodoksyjny Khazar z Brooklynu, zmasakrował 40 palestyńskich cywili, włączając dzieci, podczas gdy klęczęli na modlitwie w meczecie. Goldstein był uczniem późnego Rabina Kahane, który stwierdził, że jego obraz Arabów jako „psów” pochodzi „z Talmudu”. (Por. CBS 60 Minut, „Kahane”).

Prof. Ehud Sprinzak z uniwersytetu w Jerozolimie opisał Kahane i filozofię Goldstein: „Oni wierzą, że jest wolą Boga, by stosowali przemoc przeciw ‚goyim,’ (hebrajski termin dla gojów”.) (NY Codzienne Wiadomości, luty. 26, 1994, p. 5).

Rabin Yitzhak Ginsburg oświadczył, „Musimy uznać, że żydowska krew i krew goja nie jest tę samą rzeczą”. (NY Times, czerwiec 6, 1989, p.5).

Rabin Yaacov Perrin mówi, „Jeden milion Arabów nie jest wart żydowskiego paznokcia”. (NY Codzienne Wiadomości, luty. 28, 1994, p.6).

Żydowska talmudyczna doktryna: goje nie są ludźmi
Talmud szczególnie definiuje wszystko, co nie jest Żydem jako nie-ludzkie zwierzęta, a szczególnie odczłowiecza gojów, jako nie będących potomkami Adama.
Teraz umieścimy w spisie kilka fragmentów z Talmudu, które wiążą się z tym tematem.

Menahoth 43b 44a.
Żydowski mężczyzna jest zobowiązany by powiedzieć następującą modlitwę codziennie: „Dziękuję Bogu, że nie uczynił mnie gojem, kobietą albo niewolnikiem.”

Kehuboth 6b.
Nasi rabini nauczyli: Ten, który leje olej namaszczenia nad bydłem albo naczyniem jest niewinny; jeżeli leje nad gojami [hebrajski: goje] albo umarłymi, jest niewinny. Prawo związane z bydłem i naczyniami ma słuszność, ponieważ jest napisane: „Nad ciałem człowieka [hebrajski: Adam] nie będzie rozlewane [Wyjście 30:32]. I bydło,
i naczynia nie są człowiekiem [Adam]. „

Co do umarłego [to jest wiarygodne] że jest on wykluczony, odkąd po śmierci człowiek jest nazwany trupem i nie jest człowiekiem [Adamem]. Ale dlaczego jest wyjątek w wypadku gojów; czy nie są oni w kategorii człowieka [Adam]?

–Nie. Bo to jest napisane: „I ty moja owco, owco mojego pastwiska, jesteś człowiekiem „[Adamem] [Ezekiel 34:31]:
Ty jesteść nazwany człowiekiem [Adamem] ale goj nie jest nazywany człowiekiem [Adamem]. (ale przez implikację, Kainem),

W powyższym fragmencie rabini dyskutują mojżeszowe prawo, które zakazuje stosowania oleju świętego na ludziach. W dyskusji, rabinów uważają, że nie jest grzechem stosowanie oleju świętego dla gojów, ponieważ goje nie są ludzmi (dosłownie, Adamem, i są przez implikację, Kainem).

Baba Mezia 114b:
Powiedział [Rabbah] do niego: Ty nie jesteś duchowny: dlaczego zatem stoisz na cmentarzu? – On odpowiedział: Czy panicz nie studiował prawa czystości? Tak było nauczane . R. Symeon ben Yohai powiedział: Groby gojów nie kalają, ponieważ to jest napisane, „I wy moje stado, stadem moich pastwisk, są ludzie ” [Adam] [Ezekiel 34:31]; tylko wy jesteście wyznaczeni na ludzi [Adam]. Żydowski duchowny stał na cmentarzysku. Kiedy pytany, dlaczego stał tam w oczywistym pogwałceniu mojżeszowego prawa, odpowiedział, że to było dopuszczalne, od prawa tylko zakazuje Żydów wchodzenie w kontakt z grobami ludzi [Adam], a on stał na nie żydowskim cmentarzysku. Ten tak zwany Biblijny tekst dowodowy (Ezekiel 34:31), wielokrotnie cytowany w powyższych trzech wypisach Talmudu, w rzeczywistości nie udowadnia, że tylko Żydzi są ludzcy. Jest oczywiste, że talmudyczni mędrcy, chcąc zapewnić poprzedzające absurdalności o gojach, byli już anty-gojowskimi rasistami i ideologami, którzy w zdesperowanym poszukiwaniu jakiegoś dowodu ich poglądów, przekręcili zdania Starego Testamentu, by usprawiedliwić swoją zajadłość. Ich ideologia pierwsza, ich „dowody” jako drugie.

Nauczania Maimonides
Teraz będziemy badać po-talmudycznego komentatora Rambam:

„Mojżesz Maimonides jest uważany za największego kodyfikatora i filozofa w żydowskiej historii. Często czule tytułuje się go jako Rambam, po inicjałach jego imienia i tytułu, Rabenu Moshe’a Bena Maimona (Nasz Rabin, syn Mojżesz Maimon).” (Maimonides’ Zasady, zredagowane przez Aryeh Kaplan, Unię prawosławnych żydowskich kongregacji Ameryki, Nowy Jork, 1975, str. 3)

.

Oto jak Maimonides (Rambam) faktycznie nauczał o ratowaniu życia ludzi , szczególniei życia gojów i chrześcijan, a nawet Żydów, którzy śmieli zaprzeczyć boskiemu natchnieniu Talmudu – Maimonides, Mishnah Tora, Moznaim Publitingy Corporation, Brooklyn, Nowy Jork, 1990, Rozdział 10, angielskie Tłumaczenie, pg. 184:

„Odpowiednio, jeśli widzimy bałwochwalcę wpadłego albo topiącego się w rzece, nie powinniśmy pomóc mu. Jeżeli widzimy, że jego życie jest w niebezpieczeństwie, nie powinniśmy ratować go. Jest jednak zakazane, by powodować jego zatonięcie albo pchnąć go do dołu, albo coś podobnego, ponieważ nie prowadzi on wojny przeciw nam. Do kogo powyższe ma zastosowanie? Do gojów” [hebrajski: goje, szukaj na str. 185]. (Hebrajski tekst Feldheim 1981 wydania Mishnah Tory też to ma). Maimonides natychmiast po tym upomnieniu, że jest obowiązkiem Żydów nie ratować topiącego się albo ginącego goja, informuje nas o talmudycznym obowiązku Żydów w stosunku do chrześcijan a także Żydów, którzy zaprzeczają Talmudowi: Maimonides, Mishnah Tora, Rozdział 10 angielskiego Tłumaczenia, pg.184:

„To jest mitzvah [religijny obowiązek], jednakże, by wyrwać z korzeniami żydowskich zdrajców, minnim i apikorsim, lub by spowodować ich zniżenie się do dołu zniszczenia, ponieważ sprawiają oni Żydom trudności i odwodzą ludzi daleko od Boga, tak jak zrobili Jezus z Nazaret i jego uczniowie, i Tzadok, Baithos, i ich uczniowie. Niech zgnije imię niegodziwego”.

Komentarz poprzedzający stwierdzenie Maimonides’a wspomina, że Jezus był przykładem ‘min’ (liczba mnoga: minnim). Komentarz mówi również, że stronnicy Tzadok są definiowani jako ci Żydzi, którzy zaprzeczają prawdzie Talmudu i który podtrzymują tylko prawo pisane (to jest Stary Testament). Według „Zasad Maimonides’a” (str. 5), Maimonides „spędził dwanaście lat wysnuwając każdą decyzję i prawo z Talmudu, i umieszczając je wszystkie w 14 systematycznych tomach. Praca była w końcu uzupełniona w 1180 roku i była nazwana Mishnah Tora, albo ‚Kod Tory'”. Maimonides zapewniał, że jest obowiązkiem Żydów by ratować tylko Żydów. Zwykli goje mają mieć pozwolenie by zginąć, ale nie aktywnie zabijać, z wyjątkiem wojny; podczas której chrześcijanie i żydowscy tak zwani heretycy mają być skazani.

Jest więcej: „Co do gojów, podstawową talmudyczna zasadą jest to, że nie można ratować ich życia, chociaż jest też zakazane by mordować ich zupełnie. Talmud sam [Abodah Zarah 26b] wyraża to w maksymie ‚Goj nie może by być ani podniesiony [ze studni] ani spuszczony ‚. Maimonides udziela wyjaśnienia [w Mishnah Torze 4:11]:
‚Co do gojów, z którymi nie jesteśmy w stanie wojny … ich śmierć nie może być spowodowana, ale to jest zakazane, by ratować ich, jeżeli są blisko śmierci. Jeżeli, na przykład, jeden z nich zostanie zauważony jak spada do morza, to nie powinien być uratowany, ponieważ to jest napisane: ‚nikt nie będzie stawać przeciw krwi twojego bliźniego ‚ [Księga Kapłańska 19:16]- ale [Goj] nie jest twoim bliźnim”. (Żydowska Historia, żydowska Religia, Izrael Shahak, Pluton Press, Londyn, Boulder, Kolorado, str. 80).

To zbytnio nie zaskakuje, że Maimonides naucza tak w sprawie ratowania życia gojów. Maimonides naucza w innej części Mishnah Tory, że goje nie są ludźmi: „Sam człowiek, a nie naczynia, mogą ściągnąć nieczystość przez przenoszenie … Trup goja, jednak, nie nie przenosi nieczystości przez rzucanie cienia. … Goj nie ściąga nieczystości trupa; i jeżeli goj styka się, niesie, albo rzuca cień trupa, on jest jak jeden, który nie dotknął tego. Do czego to porównać? To jest jak zwierzę, które dotyka trupa albo rzuca na niego cień. To dotyczy nie tylko nieczystości trupa, ale jakiegokolwiek innego rodzaju nieczystości: ani goje, ani bydło nie są dopuszczani do możliwości jakiejkolwiek nieczystości”. (Kod Maimonides, Księga Dziesiąta, przetłumaczone przez Herberta Danby’ego, Yale Uniwersytet Press, New Haven, 1954, str. 8-9).

Talmud (to jest, babiloński Talmud) tekst Sanhedrynu 37a ogranicza obowiązek ratowania życia jedynie do żydowskiego życia.

Ocenzurowana książka (Hesronot Ha shas), napisana przez Żydów, zauważa, że teksty Talmudu, użyte w wyrażeniu uniwersalisty, „Ktokolwiek niszczy życie pojedynczego człowieka , to jest tak, jak gdyby zniszczył on cały świat; i ktokolwiek ocala życie pojedynczego człowieka, to jest tak, jak gdyby on zachował cały świat,” były ocenzurowane (zmienione). Innymi słowy, ten cytat uniwersalizmu nie jest autentycznym tekstem Talmudu. I tak, na przykład, ta wersja uniwersalizmu, która w filmie Stevena Spielberga „Schindler Lista” przypisana jest Talmudowi (który stał się mottem filmu na plakatach i w ogłoszeniach), nie jest z autentycznego Talmudu, ale raczej tworzy propagandę, w celu nadania humanistycznego połysku Talmudowi, który jest, w swojej istocie, rasistowską i szowinistyczną literaturą nienawiści. W autentycznym, oryginalnym talmudycznym tekście jest napisane, że „ktokolwiek uratuje pojedynczą duszę Izraela, to tak, jak gdyby uratował cały świat” . Talmud sankcjonuje tylko ratowanie żydowskiego życia. Jest to podtrzymywane przez nowoczesne wydania Talmudu. Nawet ostatnie tłumaczenie jerozolimskiego Talmudu ogranicza błogosławieństwo ratowania życia do ratowania jedynie życia żydowskiego.

Chociaż sporny fragment Talmudu (sanhedrynu Mishnah 4.5/sanhedrynu 37a) nadmienia Adama, nie jest to jednak dowodem na to, że oryginalny zamiar tego fragmentu był uniwersalny, gdy gdzie indziej Talmud uczy, że goje nie są od Adama, ale naprawdę zwierzętami. Największy ze wszystkich kodyfikatorów Talmudu, Mojżesz Maimonides, nauczał, że goje właśnie w sprawie śmierci nie powinni być ratowani, i chrześcijanie powinni być zabici.

Oszukiwanie i udawanie.
W odpowiedzi na dokumentacje dotyczące rasizmu i nienawiści zawartej w Talmudzie ortodoksyjni rabini po prostu, bez zająknienia kłamią. Zgodnie z Talmudem Baba Kamma 113a, który mówi, że Żydzi mogą użyć kłamstw („wybiegów”) by oszukać goja. „The Simon Wiesenthal Center”, ośrodek potężnego, multimilionera rabinackiej propagandy wysłał w 1995 Rabina Daniela Landes by zaprzeczył temu, że Talmud „odczłowiecza gojów. „To jest zupełna zgnilizna!” – powiedział. Jego dowód? A jakżeż, jego słowo, oczywiście. Jednak my, w tej publikacji, przedstawiliśmy czytelnikowi bezpośrednią dokumentacją z oryginalnych talmudycznych tekstów, jak również z pism ich „największego żydowskiego autorytetu” Talmudu, Mojżesza Maimonidesa. W 1994, Rabin Tzvi Marx, kierownik Stosowanej Edukacji w Shalom Hartman Institue w Jerozolimie, znacząco przyznał się do tego, że Żydzi w przeszłości wydali dwa zestawy tekstów: autentyczne talmudyczne teksty i komentarze, którymi nauczają ich własną młodzież w talmudzkich szkołach (kollels) i „skrytykowane i poprawione” wersje, które oni rozsiewają do łatwowiernych gojów dla publicznej konsumpcji.

Rabin Marx mówi, że w wersji nauczań Maimonides’ opublikowanej dla publicznej konsumpcji, Maimonides jest zmuszony powiedzieć, że ktokolwiek zabija człowieka przekracza prawo.

Ale, Rabin Marx wskazuje „…że to tylko odnosi się do ocenzurowanego i poprawionego wydrukowanego tekstu, podczas gdy oryginalne rękopisy zawierają jedynie: „ktokolwiek zabija Izraelitę”. („Tikkun: Dwumiesięczna żydowska Recenzja,” Maj, czerwiec, 1994). Żydowska książka, „Hesronot Ha” shas (to jest „ta który jest usunięta z Talmudu,” por. William Popper, „Cenzura hebrajskich Książek,” str. 59), jest ważna pod tym względem. „Hesronot Ha-shas” była przedrukowana w 1989 przez Synai Publishing z Tel-Awiwu. „Hesronot Ha shas” jest wartościowa, ponieważ mieści w spisie kilka oryginalnych tekstów z Talmudu, które były później zmienione albo pominięte, co spowodowało, że sfałszowane teksty obecnie są cytowane dla „nie-żydowskiej’ konsumpcji jako autentyczne.

Popper (pp. 58-59), mówi: „Nie zawsze było tak, że całe wersety były cenzurowane… ale często tylko pojedyncze słowa były pomijane;…Często, w tych przypadkach, inna metoda skorygowania była używana, zamiast opuszczenia – zastępowanie”.

Rabin Adin Steinsaltz, tłumacz ostatniej angielskiej wersji babilońskiego Talmudu, mówi: „Tak naprawdę, prawie każdy wers, dotyczący goja musi być podejrzewany, że został poddany jakimś zmianom.”. (Talmud Reference Guide, w/g Rabina Adin Steinsaltz, Random House, Nowy Jork, 1989, str. 50).

Na przykład, w angielskim tłumaczeniu wersji Talmudu (wydania Soncino) czasami zastępuje się hebrajskie słowa „goyim” wieloma innymi pojęciami, takimi jak : „poganin, Cuthean, Egipcjanin, bałwochwalca” i tak dalej Tak naprawdę odnosi się to do gojów (wszyskich nie-żydów).

W odnośniku 5 z wydania Soncino Talmudu jest podane: „Cuthean (Samarytanie) zostało zamienione z oryginalnego „goja”…”

Chrześcijanie są czasami nazywani zakodowanym słowem „Min” lub „Minim”. To jest standardowa dezinformacja praktykowana przez faryzeuszy -zaprzeczać istnieniu rasistowskich talmudycznych wersów, które zacytowaliśmy, by twierdzić, że takie zdania są „zmyślonymi fabrykacjami antysemitów”.

W 1994 roku 80-letnia wdowa pani Jane Birdwood była zaaresztowana i oskarżona w sądzie karnym w Londynie (Anglii) za „zbrodnię” publikowania w jej broszurze pt. „Najdłuższa Nienawiść,” prawdziwego stwierdzenia, że Talmud zawiera anty-nieżydowskie i antychrześcijańskie wersy.

W czasie jej procesu, który był zignorowany przez amerykańskie media, wezwany był rabin, jako świadek oskarżenia. Rabin przystąpił do zdecydowanego zaprzeczania temu, że Talmud zawiera anty-gojowskie i antychrześcijańskie fragmenty i na podstawie „prestiżu” rabina staruszka została uznana winną i skazana na trzy miesiące więzienia i karę grzywny w wysokości 1000 dolarów.

Zapoznaliśmy czytelnika z autentyczną dokumentacją fragmentów z Talmudu udowadniającą, że Talmud jest literaturą żydowskiej supremacji nienawiści. Profesor Hebrajskiego Uniwersytetu Izrael Shahak, w swojej monumentalnej pracy z 1994 roku pt.”Żydowska historia, żydowska religia” (Pluton Press), również potwierdził nienawiść i rasizm zawarty w Talmudzie. Ci Żydzi, którzy dementują faktyczne zawartości Talmudu są kłamcami (John 8:44; Tytus 1:14).

Chrześcijańska odpowiedź na Talmud.

Nikt z nowoczesnych papieży lub współczesnych głów protestantyzmu, nigdy nie obstawał przy tym, że rabini judaizmu wypierają się albo potępiają rasizm w Talmudzie, czy morderczą nienawiść do chrześcijan i gojów w nim zawartą. Przeciwnie, głowy chrześcijaństwa przynaglają stronników Chrystusa by byli posłuszni, czcili i popierali stronników Talmudu. Dlatego powinno być oczywiste, że ci modernistyczni katoliccy i protestanccy liderzy są dzisiaj najgorszymi zdrajcami Jezusa Chrystusa na ziemi.